Ангелiна Дабравольская

Вершы з нізкі “КАЛОЖА”

ЗМЕСТ:


1. Божа, прымi - такую...
2. Што жадала ў свеце - мела...
3. Божа, памажы прыйсцi ў Каложу...
4. Нiзала слёзы i словы...
5. Азiрнуцца - каб зноў - Азярнiца...
6. Да вяртання ў нябёсы...


Вершы з нізкі “КАЛОЖА”


1.


Божа, прымі –
такую –
з сэрцам каменным,
што прамяняць спрабуе
Вечнае –
на імгненнае…



2.


...Што жадала ў свеце –
мела,
У куфэрак - душу
складала.
Перапоўніла,
ды не мераю –
І тады –
за надзею і веру і любоў –
Увесь свой скарб аддала.


3.


Божа, памажы –
прыйсці ў Каложу,
Да прыступак Твайго ўзножжа,
З сэрцам чыстым, шчырым і адданым,
Нічыёй душы каб не параніць.
Ціхім, светлым промнем ахіні.

Ад самой сябе абарані.


4.

Нізала
слёзы і словы –
сваёй няспраўджанай песні.
Шаптала,
нібы замову:
“Уваскрэсну,
З Богам –
уваскрэсну…”

Няіснае ўсё –
часова,
Ды вечнае –
Дабравесце.
Даруй,
што малю нанова
Цябе,
Спрадвечнае Слова:
“Уваскрэсні, Божа,
Уваскрэсні!”



5.


…Азірнуцца –
каб зноў – Азярніца,
Ля цудоўнага храма
наноў…
Дзе нічога магло не адбыцца –
Ды мільгнула
крылом-бліскавіцай
і схавалася ў хмару –
Любоў…



6.


…Да вяртання ў нябёсы –
Усяго толькі крок,
Толькі крок…

У халоднай калюжі
Вада на асклепкі паб’ецца.

Скрыжаваннем любові,
Зямных і нябёсных дарог –

Гэты снежны парог…
Успамінам душа абарвецца…

Адгукніся, прашу –
Прывід, мроя, каханне ці здань?..

Твой няўлоўны абрыс
Я намарна шукала ў свеце…

Рэха крокаў маіх,
І абдымкі, і вусны – у дзецях…

Аджылі… як лісты і лістота…
Зышліся на дым…

…Над застылай Каложай
Віфлеемская зорка гарыць,

Да нябёс, да святла –
Чалавечае наканаванне.

Людзі, зоры і птушкі –
Усе мы Божыя адлюстраванні.

І таму я іду –
па зямлі –
ад зямнога жытла…



© Copyright: Ангелiна Добровольская, 2009
© Copyright: angel-dobro, 2009